محمّد بن عبدالوهّاب، در سال 1115 در شهر عُيَينه، از توابع نجد عربستان به دنيا آمد. او فقه حنبلى را در زادگاه خود آموخت و آن‏ گاه براى ادامه تحصيل ره‏سپار مدينه منوّره شد. وى در دوران تحصيل مطالبى به زبان مى‏ آورد كه نشان ‏دهنده انحراف فكرى او بود؛ به‏ گونه ‏اى كه برخى از اساتید او، نسبت به آينده ‏اش، اظهار نگرانى مى ‏كردند.

محمد ابن عبدالوهاب
محمّد بن عبدالوهّاب، در سال 1115 در شهر عُيَينه، از توابع نجد عربستان به دنيا آمد. او فقه حنبلى را در زادگاه خود آموخت و آن‏ گاه براى ادامه تحصيل ره‏سپار مدينه منوّره شد.
وى در دوران تحصيل مطالبى به زبان مى‏ آورد كه نشان ‏دهنده انحراف فكرى او بود؛ به‏ گونه ‏اى كه برخى از اساتید او، نسبت به آينده ‏اش، اظهار نگرانى مى ‏كردند.
لازم به ذکر است كه وى مبتكر و بنيان‏ گذار فرقه ی وهّابيّت نبود، بلكه قرن ‏ها پيش از او اين عقايد يا بخشى از آن از سوى برخى از عالمان حنبلى مانند ابن تيميّه و شاگردان او اظهار شده بود، ولى با توجّه به مخالفت‏ هاى آشكار علمای اهل سنّت و شيعه، به فراموشى سپرده شده بود و مهم‏ ترين كارى كه محمّد بن عبدالوهّاب انجام داد، اين بود كه عقايد ابن‏ تيميّه را به صورت يك فرقه و مذهب جديدى درآورد كه با تمام مذاهب چهارگانه اهل سنّت و مذهب شيعه تفاوت داشت.
محمّد بن عبد الوهّاب در آغاز كارش به بصره آمد و عقايدش را اظهار نمود كه با مخالفت شديد بزرگان بصره رو به رو شد (1) او سپس به بغداد، كردستان، همدان و اصفهان روانه شد (2) و سرانجام به زادگاه خويش بازگشت.
وى در زمان حيات پدرش جرئت اظهار عقايد خويش را نداشت؛ ولى پس از آن كه پدر او در سال 1153 درگذشت، محيط را براى اظهار عقايد خويش مساعد يافت و مردم را به آيين جديد خود فرا خواند(3) ولى اعتراض عمومى مردم كه نزديك بود خونش را بريزند، او را ناگزير كرد تا به زادگاه خويش، عُيَيْنَه بازگردد و براساس پيمانى كه با امير آنجا عثمان بن مَعْمَر بست كه هر دو بازوى يك‏ديگر باشند، عقايد خود را تحت حمايت او، بى ‏پرده مطرح ساخت، ولى طولى نكشيد كه حاكم عُيَيْنَه به دستور فرمانرواى اَحساء، وى را از شهر عيينه اخراج كرد.
محمّد بن عبد الوهّاب به نا چار شهر دِرْعِيّه را براى اقامت برگزيد و با محمّد بن سعود، حاكم درعيّه پيمان جديدى بست كه حكومت از آنِ محمّد بن سعود باشد و تبليغ به دست محمّد بن عبدالوهّاب.

مستر همفر
مجله ای فرانسوی در هفت شماره، خاطرات یکی از جاسوسان دولت انگلیس به نام مستر همفر را به چاپ رساند. در این خاطرات، از خرابکاری های جاسوسان دولت بریتانیا در کشورهای اسلامی صحبت شده. در یکی از بخش ها به آشنایی این شخص با محمد بن عبد الوهاب اشاره شده، و او را به عنوان «گمشده ی خود» معرفی می کند. مستر همفر، مدتی روی محمد بن عبدالوهاب کار می کند و او را آماده برای ایجاد یک فرقه ی جدید در اسلام می نماید. از این رو با وزارت مستعمرات انگلستان هماهنگ می کند و بین محمد بن سعود و محمد بن عبدالوهاب دوستی برقرار می کند تا پادشاهی و حکومت دینی در اختیار و سلطه ی دولت انگلستان باشد.

شروع فعالیت ها
شروع به کار این فرقه با تخریب زیارتگاه های صحابه و اولیاء در اطراف عیینه بود، که از جمله آنان قبر زید بن خطاب، برادر خلیفه ی دوم بود (4) محمد بن عبد الوهاب با اعلام جهاد بر علیه مسلمانان، به اتهام کفر و شرک و بدعت، اعراب بادیه نشین را تحریک کرد و به کمک ابن سعود، لشکری فراهم ساخت و به شهرها و روستاهای مسلمان نشین حمله کرد و اموال آن ها را به عنوان غنایم جنگی غارت نمود (11)

چند نمونه از جنایات این فرقه را ذکر می کنیم:
1.کشتار مسلمانان مناطق نجد، خُرج، دُلم، نعجان، ثرمدا و غارت اموالشان و قطع تعدادی از نخل های خرما (5)
2.تیراندازی دسته جمعی به سوی مردم منطقه ی حرمه، که از تبعات آن سقط چندین جنین(به خاطر ترس) بود. و در ضمن هر کسی از آن منطقه فرار می کرد کشته می شد. (6)
3.کشتار شیعیان کربلا: در سال 1216 ه.ق دوازده هزار وهابی به فرماندهی ابن سعود، در روز عید غدیر به کربلا آمدند و حدود 3 هزار نفر را کشتند و اموال بیشماری را به غارت بردند (7)
آن ها گنبد امام حسین علیه السلام را ویران کردند و هر چه از جواهرات و سلاح و لباس و ... یافتند، غارت کردند و ظهر، از شهر خارج شدند. (9)
برخی مورخین، آمار کشتگان را بیش از 5 هزار و زخمی ها را بیشمار می خوانند. (10)
نکته: در این حادثه به خاطر عید، مردم زیادی به نجف رفته بودند و شهر تا حدودی خالی بود.
4.حمله به نجف: از سال 1214 ه.ق وهابی ها بارها به نجف حمله بردند. اما چون آن جا دارای برج های دفاعی و خندق بود و با توجه به حادثه کربلا، مردم برای جنگ آماده بودند، و هم چنین از رهبری علمای بزرگی چون شیخ جعفر نجفی (کاشف الغطاء) برخوردار بودند، هیچ گاه حمله به آن جا موفقیت آمیز نبود. (11)
5.تخریب آثار و قبور بزرگان مکه و آثار اطراف خانه ی خدا. در ضمن وهابی ها در حین این تخریب ها طبل می زدند و به رقص و آواز می پرداختند. (12)
6.آتش زدن کتاب خانه ی بزرگ «المکتبة العربیة» که بیش از 60 هزار عنوان کتاب گران قدر و کم نظیر و بیش از 40 هزار نسخه ی خطی از ادوار گذشته به ویژه صدر اسلام را در خود داشت. بهانه ی آن ها برای به آتش کشیدن این کتابخانه، وجود کفریات در آن بود. (13)
7.تخریب قبود ائمه ی بقیع (14)
8.کشتار حجاج بی دفاع یمنی در سال 1341 ه.ق، حجاج مصری در سال 1344 ه.ق، حجاج ایرانی در سال 1407 ه.ق  و بسیاری از کشتارهای دیگر، و هم چنین انفجارهای متعدد در حرم ائمه ی معصومین علیهم السلام که ذکر آن ها از حوصله ی بحث خارج می باشد.

پی نوشت:

1. تاريخ العربيّة السعوديّه، ص 88
2. او چهار سال در بصره، پنج سال در بغداد و يك سال در كردستان و دو سال در همدان اقامت گزيد واندك زمانى هم در اصفهان و قم بود و آن گاه به حُرَيْمَله اقامتگاه پدرش رفت. وهّابيّت مبانى فكرى و كارنامه عملى، ص 36
3. زعماء الإصلاح فى عصر الحديث، ص 10؛ تاريخ العربيّة السعوديّه، ص 89 و تاريخ نجد آلوسى، ص 111
4. عنوان المجد فی تاریخ نجد ص9، هذه هی الوهابیة ص125
5. تاریخ نجد، فصل سوم غزوات ص95. تاریخ آل سعود ج1 ص31
6. عنوان المجد صص 34و43
7. عنوان المجد ص67
8. تاریخ العربیة السعودیة ص126
9. عنوان المجد فی تاریخ نجد ج1 ص121
10. مسیر طالبی ص408
11. ماضی النجف و حاضرها ج1 ص325، تاریخ المکة السعودیة ج1 ص92
12. کشف الارتیاب ص27
13. تاریخ آل سعود ج1 ص158
15. مقدمه ی استاد دوانی بر کتاب فرقه ی وهابی ص56

منبع : ذي طوي

انتهاي پيام/

:: موضوعات مرتبط: تحقيقات،مقالات , فرقه ها , ,
:: برچسب‌ها: تاريخچه وهابيت،وهابيت،فرقه ها،فرقه وهابيت،انون طه،وبگاه كانون فرهنگي تبليغي مردمي طه ,
:: بازدید از این مطلب : 3557