تاریخچه وهابیت-3

خدای وهابیان می خندد(23)، شب ها به آسمان می آید و کسانی که او را بخوانند اجابت می کند و سحر به آسمان بازمی گردد(24)، خدای وهابیان در همه جا نمی تواند باشد، بلکه فقط در آسمان هاست و معتقدین به این که خدا در همه جا هست، کافر و خارج از اسلام هستند

عقائد وهابیان
در این جا به ذکر چند نمونه از عقائد وهابیان پیرامون مسائل مختلف می پردازیم:
*وهابیت و خداشناسی: ابن تیمیه معتقد است، در کتاب خدا و سنت پیامبر و صحابه چیزی در مورد جسم بودن یا نبودن خداوند نیامده و هر کس منکر جسمانیت خداوند شود، نادان و گمراه است.(1)
خدای وهابیان می خندد(2)، شب ها به آسمان می آید و کسانی که او را بخوانند اجابت می کند و سحر به آسمان بازمی گردد(3)، خدای وهابیان در همه جا نمی تواند باشد، بلکه فقط در آسمان هاست و معتقدین به این که خدا در همه جا هست، کافر و خارج از اسلام هستند(4)، خدای وهابیان اگر بخواهد، می تواند روی یک پشه بنشیند(5) خدای آن ها بیمار می شود و ملائکه به عیادت او می آیند(6)
نکته جالب: ابویعلی، استاد ابن تیمیه می گوید: «من می توانم برای خدا هر عضوی به جز ریش و عورت را ثابت کنم» (7)
تفسیر عمیق به سبک وهابی ها: در تفسیر آیه ی «الرحمن علی العرش استوی» آورده اند: خداوند روی عرش می نشیند و او از عرش خود چهار انگشت بزرگ تر (پهن تر) است. زیرا خداوند عظیم است و نمی شود با عرش خود یکسان باشد. (8)

نکته 1: خداوند بر اساس حکم عقل، ممکن نیست جسم داشته باشد. به چند دلیل:
اولا جسم داشتن محدودیت هایی را به بار می آورد، از جمله محدودیت در مکان(در یک جا باشی، در جای دیگر نمی توانی باشی) محدودیت در زمان( حرکاتت در غالب زمان جا می گیرد و برای انجام هر کاری مدت زمانی را باید طی کرد که این خود ضعف است) محدودیت در حرکت(حرکت جسم مطابق قدرت و توان صاحبش کند و تند می شود و این نیز خود محدودیت آور است) و بسیاری محدودیت های دیگر. دوما جسم فرسوده و خسته می شود. سوما جسم هر قدر هم قوی باشد، قدرتش قابل دست یابی برای سایر اجسام می باشد. چهارما جسم به غذا، آب، بهداشت و ... نیاز دارد، که این یعنی نیاز خالق به مخلوق خودش و رد واجب الوجود بودن خداوند. پنجما جسم دارای اجزاء می باشد و به اجزاء خود نیازمند است. ششما جسم ماده ی اولیه می خواهد و خودش و ماده ی اولیه اش خالق می خواهند و بسیاری ایرادات دیگر بر این نظر. فکر کنم روشن شد چرا روی بعضی نظریات خاص، این قدر تأکید می شود. دیدید که با همین نظر، چند اصل مهم و عقلی در مورد خدای متعال رد شد؟ این یعنی با یک تیر بیشمار نشان زدن.
در ضمن جسم بودن خداوند یعنی رد بسیاری از آیات قرآن، مثل: «لیس کمثله شیء» «الله الصمد» «لم یکن له کفوا احد» و ...
و این که بسیاری از علمای بزرگ اهل سنت این نظریه را رد کرده، و قائلین به آن را کافر خوانده اند. مانند: احمد بن حنبل(رئیس حنبلی ها) (9) امام قرطبی (10) نووی (11) عبدالقاهر بغدادی (12) و...

نکته 2: خداوند ثبات دارد. یعنی دچار تحول و دگرگونی نمی شود. مثلا نمی خندد، یا گریه نمی کند. این که انسان ها می خندند و گریه می کنند به خاطر عدم ثبات روحی شان است، که به خاطر هر مسأله ای دچار تحول می شوند، که این مسأله برای خداوند نقص محسوب می شود.

*سایر عقائد وهابیان: در این بخش، چند عقیده ی وهابیان را در مسائل مختلف ذکر می کنیم.
برگزاری مراسم میلاد برای رسول خدا(ص) و سایر ائمه(ع) بدعت می باشد. (13)
برگزاری مراسم سوگواری برای پیامبر و صالحان بدعت است و از وسائل شرک (14)
دعا کردن در کنار قبر رسول اکرم (ص) به این نیت که به اجابت برسد، بدعت است (15)
اهداء ثواب نماز و قرآن به پیامبر اکرم(ص) و صالحان، جایز نیست و بدعت می باشد (16)
اجتماع نزد مصيبت ديده و هم‏چنين خواندن قرآن براى ميّت و توزيع خرما و گوشت از بدعت‏هايى است كه بايد از آن اجتناب نمود (17)
قرائت دعا و قرآن، به صورت دسته جمعی، بدعت است.(18)
توسل به پیامبر و صالحان حرام، و بدعت است (19)
از این دست فتاوی در وهابیت بسیار زیاد است. به همین اندازه اکتفاء می کنیم.

ریشه های وهابیت در صدر اسلام
اگر امروز مى‏بينيم كه يكى از شاخص‏ ترين مبانى اعتقادى وهّابيّت حرمت زيارت قبر پيامبر گرامى(صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله) و ائمه اطهار عليهم ‏السلام مى‏باشد، با نگاهى به گذشته درمى‏ يابيم كه اين موضوع پديده ی جديدی نيست؛ بلكه اين تفكر انحرافى مخالف اسلام اصيل و سيره مسلمانان، در تاريخ سابقه داشته كه به برخى از آن‏ها اشاره مى‏ كنم:

*معاويه بن ابو سفيان
در ملاقاتى كه مغيرة بن شعبه با معاويه داشت، به وى گفت: بنى هاشم ديگر اقتدار خود را از دست داده و از ناحيه آنان خطرى حكومت تو را تهديد نمى‏كند، چه بهتر كه نسبت به آنان سخت‏گيرى نكنى و آنان را مورد بذل و محبت قرار دهى. معاويه پاسخ داد: ابوبكر، عمر و عثمان آمدند و رفتند و از آنان جز نامى نمانده است ولى هر روز پنج مرتبه فرياد
«أشهد أن محمدا رسول اللّه» به گوش می رسد. با این وضع، چه چیزی برای ما بنی امیه باقی مانده است؟ به خدا
سوگند، تا نام پیامبر را دفن نکنم، و از زبان ها نیاندازم، آرام نخواهم گرفت(20)
از اين رو بود كه محمد رشيد رضا از علماى بزرگ اهل سنّت، مى‏نويسد: يكى از دانشمندان بزرگ غربى گفته بود كه: «شايسته است كه ما مجسمه معاويه را از طلا بسازيم و در ميدان پايتخت كشور قرار دهيم.» از وى علت اين سخن را پرسيدند، پاسخ داد: « زیرا او بود که نظام اسلامی را به حکومت سلطنتی و استبدادی تبدیل کرد و اگر این گونه نمی کرد، اسلام تمام جهان را در بر گرفته بود» (21)

*مروان بن حکم
حاكم نيشابورى و احمد بن حنبل نقل مى‏ كنند:
مروان، در مسجد نبوى، ابو ايوب انصارى، صحابه پيامبر اكرم (صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله) را مى‏ بيند كه روى قبر حضرت نشسته و به ایشان اظهار محبت و ارادت می کند، گردن او را گرفت و گفت: «مى ‏فهمى دارى چه كار مى‏ كنى؟» ابو ایوب جواب داد: برای زیارت رسول خدا آمده ام نه دیدار سنگ و خاک.(22)

*حجاج بن یوسف
حجاج بن یوسف وقتی مردم را گرداگرد حرم نبوی در حال زیارت دید، گفت: مرگ بر این ها که بر اطراف استخوان های پوسیده ی پیامبر می چرخند. چرا گرد قصر خلیفه عبد الملک نمی گردند که او بهتر از رسول خداست.(23)

و در دنباله ی این افراد دیگرانی چون: حسن بن على بَرْبَهارى، عالم معروف حنبلى، که زيارت قبور، نوحه‏ گرى و مرثيه ‏خوانى بر امام حسين عليه‏ السلام را براى اولين بار منع كرد و زيارت حضرت را قدغن ساخت و دستور كشتن نوحه خوانان را صادر كرد (24) یا (ابن بَطَّه از فقهاى حنبلى که زيارت و شفاعت پيغمبر را انکار کرد و سفر برای زیارت پیغمبر را سفر معصیت خواند و نماز را در آن کامل دانست(25) و پس از آنان هم امثال ابن تیمیه و محمد بن عبد الوهاب آمدند و این تفکرات را سازمان دهی کردند.

پيشگويى رسول گرامى (ص) از ظهور وهّابيّان
روزى پيامبر گرامى فرمود: خدايا منطقه شام و يمن را بر ما مبارك گردان! صحابه گفتند: منطقه نجد را چطور؟ حضرت سخن قبل خود را تكرار فرمود و صحابه از نجد پرسيدند، حضرت در مرحله سوم فرمود: در نجد زلزله‏ ها و فتنه‏ ها به وقوع خواهد پيوست و شاخ شيطان از آن جا طلوع خواهد كرد. (26)

بحث با وهابی ها
بحث کردن با وهابی ها اشتباهی بزرگ است. آن ها قطعاً نظر شما را نمی پذیرند و اگر در بحث مغلوب شوند اولین اقدام شان تکفیر شماست. اما بالاخره در جایی که چاره ای جز بحث نیست چه کنیم؟

انواع بحث
بحث ها دو گونه اند: حلّی، نقضی.
نوع اول: در این نوع بحث با آوردن استدلالات قرآنی و روایی حرف طرف مقابل را رد کرده و حرف خود را ثابت می کنیم. اما اشکالی که در این نوع بحث وجود دارد این است که: طرف مقابل با تفسیری متفاوت از آیه، یا رد سند روایت و آوردن ده ها آیه و روایت در اثبات حرف خودش بحث را ادامه می دهد. این بحث ها غالباً بی نتیجه هستند.
نوع دوم: تأکید بنده بر نوع دوم بحث است. در این نوع بحث با آوردن مثال نقض های متفاوت و در منگنه قرار دادن طرف مقابل از او در مقابل مقصود خودمان اقرار می گیریم، و اقرار یعنی شکست.
مثال: عبدالله دیصانی برای مناظره، خدمت امام صادق علیه السلام رسید. گفت: مرا به معبودم راهنمایی کن. امام صادق علیه السلام عرض کردند: نامت چیست؟ دیصانی از جا برخواست و مجلس را ترک کرد. به او گفتند چرا رفتی؟ گفت اگر نامم را می گفتم (یعنی عبدالله) او می پرسید عبد کدام الله؟ پس در جواب می ماندم. (27)
در این داستان شاهدیم که امام صادق علیه السلام از روش نقضی برای مناظره با طرف مقابل استفاده کردند. البته این روش غالبا برای مناظره با افرادی است که احتمال حق پذیری بسیار کمی دارند، یا این که کسان دیگری نیز شاهد مناظره ی ما هستند و برای هدایت آن ها به راه حق کوتاه ترین و بهترین راه، این نوع بحث کردن است.

1. التأسیس فی ردّ أساس التقدیس ج1 ص101
2. مجموعه رسائل الکبری، رساله یازدهم ص451
3. همان
4. فتاوی اللجنة الدائمه للبحوث العلمیة و الإفتاء ج3 صص 216 و218
5. التأسیس فی ردّ اساس التقدیس ج1 ص568
6. ملل و نحل ج1 ص153
7. العواصم من القواصم ص21، الطبعة الحدیثة ج2 ص283
8. العواصم من القواصم ص 209
9. اعتقادات الامام ابن حنبل ص298
10. تفسیر قرطبی ج4 ص14، تذکار ص208
11. المجموع ج4 ص253
12. اصول الدین ص337
13. مجموع فتاوى و مقالات متنوعة، ج 1، ص 183، فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلميّة والإفتاء، ج 3 ص18
14. فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلميّة والإفتاء، ج 3، ص 54 فتواى شماره 1774
15. مجلّه الدعوة، شماره1612، ص 37
16. فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلميّة والإفتاء، ج 9، ص 58، فتواى شماره 3582
17. فتاوى منار الإسلام، ج 1، ص 270
18. فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلميّة والإفتاء، ج 3، ص 481 فتواى شماره 4994
19. زيارة القبور والاستنجاد بالمقبور، ص 156؛ نزديك به اين مضمون در الهديّه السنيّه، ص 40 و كشف الارتياب، ص 214
20. موفقيات زبير بن بكار، ص 576، مروج الذهب، ج 3، ص 454، شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج5 ص 130 و النصائح الكافية، ص 124
21. تفسير المنار، ج 11، ص 260؛ الوحى المحمدى، ص 232، محمود أبو رية، ص 185 و مع رجال الفكر، ج 1، ص 299
22. مستدرك على الصحيحين، ج 4، ص 515؛ مسند أحمد، ج 5، ص 22؛ تاريخ مدينه دمشق، ج 57، ص 249، و مجمع الزوائد، ج 5، ص 245
23. شرح نهج البلاغه، ج 15، ص 242، النصائح الكافية، ص 106
24. نشوار المحاضره، ج 2، ص 134
25. الردّ على الاخنايى ابن تيميه، ص 27 و شفاء السقام سبكى، ص263
26. صحيح بخارى، ج 8، ص 95 ح 7094، كتاب الفتن، ب16 ، باب قَوْلِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم: الْفِتْنَةُ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ

منبع : ذي طوي

انتهاي پيام/

:: موضوعات مرتبط: تحقيقات،مقالات , فرقه ها , ,
:: برچسب‌ها: تاريخچه وهابيت , وهابيت , فرقه ها , فرقه وهابيت , انون طه , وبگاه كانون فرهنگي تبليغي مردمي طه ,
:: بازدید از این مطلب : 3877